පසුගිය කොටසින්
ඔන්න එකදවසක් අපි ඔක්කොම කැම්පස් ගියා, ටැංජියා පෙට්ටිය ඇතුලේ නිදි....කැම්පස්
එකේ කුප්පියකට එහෙම සහභාගි වෙලා එනකොට ටිකක් වෙලා ගියා, මම ආපු ගමන් කලේ ටැංජියව අතට ගන්න පෙට්ටිය ඇතුලේ බලපු එක, මම දැකපු දෙයින් එක පාරටම ගැස්සිලා
ගියා...
වෙනදට
මම පෙට්ටිය ඇරපු ගමන් එලියට පනින්න බලාගෙන ඉන්න ටැංජියා පෙට්ටිය ඇතුලේ පේන්නවත් නෑ , "පූසවත් කාමරේට රිංගුවද දන්නේ නෑ" ඒ
සිතිවිල්ලත් එක්ක මගේ ඇග හිරිවැටිලා ගියා. කරන්න හිටපු වැඩ ඔක්කොම අමතක කරපු අපි ටෝච් අරගෙන ඇදවල් යට බඩගගා මුලු කාමරේ පුරාම ලේන් පැටියව හොයනවා ඒත් ටැංජියගේ සේයාවක්වත් පේන්න නෑ, කට්ටියටම හොදටම හති.... එකපාරටම මට අපේ කාමරේ තිබ්බ ජනෙල් රෙද්ද දිහා බැලුනේ නිකමට....මෙන්න ඉන්නව ටැංජියා හොරගෙඩියා වගේ ජනෙල් රෙද්ද උඩට වෙලා මගෙ දිහා බලාගෙන.... " අනේ මේ හොරගෙඩියා මෙච්චරවෙලා මෙතනනේ ඉදලා තියෙන්නේ, බලන්නකෝ අපි හෙවුව තරමක් මෙයාව" කට්ටියගෙන් බැණුම් කෝටියයි, කොහෙද ඉතිං මේ දගමල්ලට ඕවා තේරෙන එකක්යැ
ටිකෙන්
ටික විභාගෙත් ලංවීගෙන එනවා, වෙනදට පාඩන් කරන්නවත් උදේට නැගිටින්නැති මම ටැංජියා නිසා උදේම නැගිටලා ටැංජියගේ කෑම එක හදනවා, එයාගේ ප්‍රියතම කෑම උනේ කොමඩු යුෂයි, රඹුටනුයි තමයි( රඹුටන් නැති කාලේ මේ දගමල්ලට රඹුටන් ගෙනල්ලා මම බංකොලොත් නොවුනා විතරයි ) ඊට පස්සේ ටැංජියව නැගිට්ටවලා කෑම දීලා එයාව සුද්ද කරලා මගේ ජර්සි එක ඇතුලේ එයාව දාගෙන මම පාඩන් කරනවා, ටැංජි එතකන් මගේ ජර්සි එක ඇතුලට වෙලා හොදට නිදාගන්නවා. හැමදාම හවසට මම මගේ කම්මැලිකමේ නින්දට යන්නේ ටැංජියව පෙට්ටිය ඇතුලේ නිදිකරවලා, ඒවුනාට මම ඇද උඩ ඉන්න බව දන්න මේ දගමල්ල කරන්නේ මට නින්ද ගිය ගමන් නැගිටලා පෙට්ටියෙන් එලියට ඇවිත් ඇග උඩ රේස් දුවන එකයි, පැයට හැතැප්ම සීයක විතර වේගෙන් දුවනකොට ඉතින් මට නින්ද යයිද? නැගිට්ට වෙලාවේ ඉදලා ඉතින් සෙල්ලං කරනකන් වද දෙනවා.ටැංජියා සාමාන්‍යයෙන් කාගෙවත් ඇගට පනිනේ නෑ ඒ වුනාට මධූගේ ඇගට පනින එකනං ටැංජියාට වගේම අපිටත් විනෝදයක්, මොකද ටැංජියා ඇගට පැන්නම මධූ කරන්නේ එකතැන ගල් වෙලා කෑගහන එක. ඒ ඇරුනම ඉතින් ඔය ඉදලා හිටලා සචීගේ, ෂානිගේ ඇගට පැනලා මලපහ කරන එකත් ඉතින් අපිට ටිකක් විතර සාමාන්‍ය දෙයක් වුනා කාලයක් යද්දී.
මම රැට ලැප් එකෙන් වැඩකරනකං ජනෙල් රෙද්ද උඩට වෙලා සෙල්ලං කර කර ඉන්න මේ දග මල්ල කම්මැලි උනාම කරන්නේ ජනෙල් රෙද්ද උඩ ඉදලා මේසේ උඩට හරි, ලැප් එකේ කීබෝඩ් එක උඩට හරි පනින එක (මම කාලයක් යනකොට මගේ කීබෝඩ් එක ගැනත් අදහස අමතක කරගෙන හිටියේ :D ) ඊට පස්සේ ඉතින් මට වද දිදී මවුස් එකයි වයර් ටිකයි හපන්න හදනවා එයාට මහන්සි වුනාම ලැප් එකේ ෆෑන් එක පිටිපස්සට වෙලා ඉන්නවා, හේතුවක් දන්නේ නැති වුනත් ටැංජියා හරිම කැමතියි ලැප් එකේ ෆෑන් එක පිටිපස්සට වෙලා රත් වෙවී ඉන්න. ඔහොම දගලලා දගලලා ඇතිවුනාම මගේ ඇගට පැනලා ජර්සිය ඇතුලට වෙලා නිදාගන්නවා.කාලයක් යනකන් පෙට්ටිය ඇතුලේ නිදාගත්ත ටැංජියා පස්සේ පෙට්ටිය ඇතුලේ නිදාගන්න එක ප්‍රතික්ෂේප කරලා මගේ කොට්ටේ ලගින් නිදාගන්න පුරුදු වුනාට පස්සේ මට එලාම් එකක් ඕනි වුනේ නම් නෑ, මොකද මම නැගිටින්න පරක්කු වුනොත් ටැංජියා නැගිටලා මගේ කන හපලා, ඇද පුරා දුවලා හරියට නිකන් ලොකේ විනාශ වුනා වගේ හැගීමක් එක්ක මාව නැගිට්ටවනවා කියන්න කරදරයක් නෑ මොකද ටැංජියත් මම වගේම කම්මැලියෙක් නිසා මට උදේ පාන්දරනං නැගිට්ටෙවුවේ නෑ, මගේ යාලුවොනං කිව්වේ අම්මගේ ගතිගුණ ඒ විදියටම පැටියටත් තියනවා කියලා.හරියට ඇවිදගන්නවත් බැරි කාලේ මගේ ලගට ආපු ටැංජියා දැන් ටිකක් ලොකු වෙලා, කවදාකවත් එයාව කූඩු කරන්න මම හිතුවෙ නැති වුනත් කරන දග වැඩ නිසා දවසක් යාලුවෙක්ගෙන් කූඩුවක් ඉල්ලගෙන ඇවිල්ලා ඒකට දැම්මා, අනේ ඒවුනාට ඒක් ඇතුලට වෙලා බයවෙලා හිටපු හැටි දැක්කම මම ආපහු පැටියව අතට ගත්තා ඒත් දැන් මොනාද කරන්නේ,හැමදාම එයාව අතේ තියාගෙන ඉන්නද??? " එහෙනන් මෙයාව නිදහස් කරනවා ඇරෙන්න වෙන කරන්න දෙයක් නෑ,මොකද සතෙක් කූඩු කරලා තියන එක පවක් එයාලා අයිති එයාලගේ ලෝකෙට" අමාරුවෙන් උනත් මම තීරණයකට ආවා.
ඊට පස්සේ ආපු පෝය දවසේ මම ටැංජියව ගහක් උඩින් තියල බලාගෙන හිටියා, ටික වෙලාවක් ගහ බදාගෙන හිටපු ටැංජියා කලේ මගේ ඇගට පැනපු එකයි...දවස් දෙක තුනක්ම මම පැටියව ගහ උඩින් තිබ්බත් එයා නෙමෙයි අඩියක්වත් හෙල්ලුනේ. ටැංජියා ගිය නැති එකගැන මම හිත යටින් සතු‍ටු වුනත් ටැංජි මගේ ලෝකෙට අයිති නැති බව මට සැරින් සැරේ මතක් වුනා.මෙහෙම හරියන්නේ නෑ, ටැංජිව තව ලේන්නු ඉන්න තැනක නිදහස් කරන්න ඕනේ මෙහෙ ලේනේක් පේන්නවත් නෑනේ...බැරිම තැන මම ටැංජිව අපේ ගෙදර එක්ක එන්න තීරණය කලා - ඒත් බදුල්ලේ ඉදලා කොළඹට මම කොහොමද බස් එකේ එක්ක එන්නේ මෙයාව??? මගේ අදහස අහපු අයනං තීරණය කලා මට පිස්සු කියලා, ඒත් "නෑ පුතා මෙයා එහෙම දගලන එකක් නෑ, පෙට්ටියක දාලා හොදට රෙදි වලින් ඔතලා අරගෙන යන්න අංකල් මාව දිරිමත් කලා"
කැම්පස් එකේ නිවාඩු දෙන්න කලින් දවසෙ මම ටවුන් එකට ගිහින් පියනක් තියෙන පොඩි කූඩයක් ගෙනාවා, ඒකට හොදට රෙදි දාලා පිරෙවුවා, හෙට ගෙදර යන්න සියල්ලම ලෑස්තියි ඒගැන වගේ වගක් නැති ටැංජියා මගේ ලගට වෙලා දගල දගල ඉන්නවා. ලැප් එකේ චාජර් එක පිච්චිලා ඔන්න මධුවත් මාත් එක්ක කොළඹ එන්න ලෑස්තියි. එන්න කලින් දවසේ රෑ අපි දෙන්නා ඉතිං පොඩ්ඩක් උපකල්පනය කරලා බැලුවා ටැංජියා කූඩෙන් එලියට පැනලා බස් එක පුරා දුවන්න ගත්තොත් මොනා වෙයිද කියලා? නිවුස් හෙඩ්ලයින් එකක් " ලේන් පැටියෙක් නිසා බසයක් කන්දකින් පහලට පෙරලේ " :D
පහුවදා උදේ 3.30 ට විතර නැගිට්ට මම ලෑස්තිවෙලා ටැංජියව නැගිට්ටෙවුවා, නිදිමරගාතෙම හිටපු කම්මැලියා කූඩයෙන් තිබ්බම ගුලිවෙලා නිදාගත්තා. අපි ගමනට ලෑස්තියි, හප්පේ උදේ පාන්දර 4ට විතර බදුල්ලේ පුදුම සීතලක්නේ. බස් නැවතුමේ තිබ්බ බස් එකකට අපිව නග්ගපු අංකල් ලේන් පැටියට කන්න බඩගිනි වුනොත් කියලා පාන් කෑල්ලකුත් ඔතලා දුන්නා.බස් එක යනකං මමයි මධුයි බයේ හිටියේ පැටියා දගලයිද කියලා, ඒත් කිසිම කරදරයක් නැතුව මේ කම්මැලියා හොදට නිදා ගත්තා. බස් එක කන්න නැවැත්තුවම නැගිටලා පාන් කෑල්ලක් එහෙම කාපු ටැංජියා ආපහු ගෙදරට යනකන්ම හොදට නිදාගත්තා.
ගෙදර ගියාම අම්මා මට හොදට දෙහි කපයි කියලා හිතුවත් මේ දගමල්ල දැක්කම අම්මටත් එයාට ආදරේ නොකර බැරිවුනා. මෙහෙම ටික දවසක් ගෙදර හිටිය ටැංජිව මම දවසක් ගහකින් තිබ්බා ටික වෙලාවකින් තව ලේන්නු දෙතුන් දෙනෙක් ඇවිත් මෙයාව වට කරගත්තා, එකපාරටම කලබල වෙච්ච ටැංජියා කලේ බිම දිගේ දුවගෙන් ඇවිත් මගේ ඇගට නැගපු එකයි; ගහ උඩ ඉන්න ලේන්නු ටික වුනේ මොකක්ද කියලා හිතාගන්න බැරුව බලාගෙන ඉන්නවා, මම ආපහු පැටියව ගහෙන් ගිහින් තිබ්බා. ගොඩක් වෙලා ගහ උඩ හිටපු ටැංජි හෙමින් හෙමින් උඩට නැගලා වහලේ දිගේ ගිහින් පොල්ගහකට නැගලා ටිකක් වෙලා මගේ දිහා බලාගෙන ඉදලා එතනම හිටපු තව ලේන්නු ටිකක් ලගට ගියා. එදා රෑවෙනකන් පොල්ගහ යටට වෙලා මම බලාගෙන හිටියා ටැංජි බිමට බහිද කියලා ඒත් හොදට කරුවල වෙලා මට මුකුත්ම නොපෙනී ගියාම මගේ පුංචි දගමල්ලට එයාගේ ජීවිතේ ලැබුනනේ කියලා අමාරුවෙන් හිත හදාගෙන මම ගේ ඇතුලට ගියා.
අවසානයි.
